همدلی و شادی ملی، یک ضرورت - سفر ارزان به دبی

به گزارش سفر ارزان به دبی، محمود زارعی قاین؛ این روز ها دقیقا دو سال می گذرد دو سال از روز های برگزاری جام جهانی 2018 در کشور روسیه و روز هایی که پر از هیجان بود و شور و شادی ملی...

دو سال پیش بود که در اولین بازی مرحله گروهی با مراکش که یکی از قهرمانان قاره آفریقا بود مردانه وپر شور و حرارت جنگیدیم و مزد زحمات بچه های تیم ملی فوتبال با گل دقیقه 95 و پیروزی تیم ما داده شد هرچند گل به خودی بود وعزیز بوهدوز دروازه خودی را باز کرد، ولی این گل چسبید و یک شادی ملی در پی داشت چقدر کیف کردیم دسته جمعی شادی کردیم شادی ملی و عمومی و دسته جمعی...

دوست داشتنی ترین گل به خودی فوتبال برای ما... چیزی که این روز ها با شیوع گسترده بیماری کرونا مجددا به آن احتیاج داریم همدلی و همراهی ملی و یک شادی ملی... با برد بازی اول ما صدرنشین شده بودیم در گروه مرگ جام دنیای در حضور غول های فوتبال دنیا اسپانیا و پرتغالی که با هم مساوی کردند و قهرمانان دنیا و اروپا بودند گزارش جذاب و دلچسب عادل فردوسی پور فراموش نشدنی هست.

بازی جانانه امید ابراهیمی و جمله جونم امید ابراهیمی عادل و جملات انتهایی گزارش او که چه پسر هایی هستند بچه های ما و چقدر ماه هستند اینا و جمله جونم کی روش بعد از تصاویر شادی کارلوس کی روش او که فهمیده بود اگر می خواهی در ایران باشی باید احساسی باشی و رویاپرداز و او چنین بود و همین بود که 8 سال اینجا ماندنی شد بعد از مراکش رقابت با اسپانیا را داشتیم ستاره های میلیارد یورویی دنیا و مقاومت جانانه بچه ها و فقط دریافت یک گل از این تیم عظیم...

تازه گل هم زدیم به این تیم که گل عزت اللهی به لطف ویدئو چک که آن روز ها به صورت جدی وتازه به فوتبال آمده بود مردود اعلام شد و مقاومت جانانه بیرانوند و محافظت وی از دروازه تیم ملی و بازی سوم با پرتغال بود با پرتغال یک بر یک مساوی شدیم و حتی اگر دقایق خاتمهی دقت بچه ها بالا بود حتی بردن پرتغال دور از دسترس نبود وشاید صعود به جمع 16 تیم برتر جام دنیای و پنالتی کریستیانو رونالدو که بیرانوند شجاعانه از او گرفت و خوابید روی توپ و محکم توپ را در آغوش گرفت او تمام رویاهایش را در آغوش گرفته بود او محبوب تمام ملت بود و شادی تمام ایرانی ها یعنی 80 میلیون ایرانی در کشور و تمام ایرانی های سراسر دنیا با هر فکر و هر پوشش و هر عقیده ای که متحد و یکدل همه ایران را دوست داشتند وایران را فریاد می زدند و اشتراک عظیم همه ما ها فقط ایران بود و بس.

اصلا یک انتقاد از رسانه ها دارم چرا آنقدر که بر جام دنیای 1998 فرانسه وتیم آن موقع و بازی ایران واسترالیا و گل خداداد عزیزی مانور می دهند چرا تیم 2018 روسیه مظلوم هست و روی این تیم مانور نمی دهند این تیم 4 امتیاز در جام دنیای کسب کرد امتیازی بیشتر از تمام حضور های ما در جام دنیای وحتی تا آخرین لحظات مدعی صعود به مرحله گروهی بود در گروه مرگ و قهرمانان دنیا وقاره ها... و حتی این تیم به عنوان دومین تیم دنیا بعد از برزیل وبدون احتساب روسیه میزبان به جام دنیای صعود نموده بود و با قاطعیت و بدون، اما واگر و چند بازی مانده به خاتمه بازی های مرحله انتخابی جام دنیای و حتی تا آخرین بازی که دو گل خورد بدون گل خورده پس این تیم هم یک تیم رؤیایی بود وخاطره ساز و نوستالژیک و باید به این تیم پرداخته گردد.

این روز ها به خاطر کرونا حتی شاید 100 روز فوتبال ها هم لغو بوده یا کم بوده و حتی لیگ داخلی هم آغاز نشده با نگارش این یادداشت خواستم همه فوتبال دوست ها و عشق هیجان ها را به دو سال قبل ببرم دوسال قبل درست همین روز ها چقدر به هم نزدیک بودیم و با هم شاد بودیم و سراسر غرور ملی این روز ها بیماری مسری کرونا ما را از هم دور نموده ولو فیزیکی البته دل ها به هم نزدیک هست و احتیاج داریم دوباره به شادی جمعی مثلا شادی پیروزی بر کرونا یا هر شادی دیگر به شرط همدل بودن و به شرط همراهی همگی با همدیگر...

به شرط خراش نزدن ما به صورت یکدیگر و این که به همدیگر رحم کنیم مسائل مالی برای همه ما هست بعضی مشاغل چند ماه تعطیل بوده بعضی ها به حمایت بیشتر احتیاج دارند دولت هم خیلی وظایف دارد ما هم به همدلی و همراهی ملی می توانیم بار دولت را کمتر نموده به شادی جمعی ملی برسیم...

به امید آن روز